We prijzen ons gelukkig dat het op elkaar betrokken zijn, de gemeenschapszin, springlevend is.

• We zijn de gemeente waar je je buren kent en zelfs de buren van je buren. Als er iets is, ben je er voor elkaar. Of het nu mantelzorg of vrijwilligerswerk is, veel inwoners staan klaar wanneer er iets moet gebeuren.
• We zijn de gemeente waar verenigingen activiteiten organiseren voor kinderen met een beperking, zoals de clinic "Nooit meer buitenspel" (VV Staphorst en SC Rouveen) en de jaarlijkse Stien Eelsinghrit (AMBC).
• We zijn de gemeente waar mensen samen een idee bedenken, dat verwezenlijken en mensen samenbinden. Van een klompenrace tot een Obstaclerun tot een kerkentour.
• We zijn de gemeente waar kerken een belangrijke rol spelen en mensen bij elkaar brengen.

Er is veel wat mensen in onze gemeente samen mag binden. We tellen onze zegeningen.

Toch zijn er ook breuklijnen zichtbaar en ontwikkelingen die juist voor vervreemding zorgen.

• Een vervreemding van inwoners tegen politiek en bestuur. Van het Amerika van Trump tot de Catalaanse opstand, in de hele westerse wereld is wantrouwen zichtbaar. Ook onze gemeente gaat dit niet voorbij.
• We zien breuklijnen wanneer we horen over de miljoenentekorten bij De Berghorst. Wat voor gevolgen heeft dit voor de zorg voor onze ouderen?
• We ervaren vervreemding wanneer jaarlijks een of meerdere wietplantages worden opgerold. Een ondermijning van de openbare orde met grote veiligheidsrisico's.

Wat gebeurt er allemaal in onze gemeente? Wij zijn vandaag niet in staat om deze problemen op te lossen of een eind aan dit wantrouwen te maken. Wel kunnen we samen werken aan vertrouwen door het goede na te streven voor onze gemeente.

Als Christenunie vinden wij onze bron van samenleven in de Bijbel. In het boek Jeremia wordt opgeroepen om te bidden voor je stad of dorp en je in te zetten voor de bloei ervan. In die volgorde willen wij ook politiek bedrijven.

Loslaten om samen te binden

Ik begon met de vraag wat ons samenbindt. Een relevante, maar ook spannende vraag Als mensen zijn we voor elkaar gemaakt. Niet om tegenover elkaar te staan maar om met elkaar samen te leven. Wij hebben als raad de opdracht om ons in te zetten voor de toekomst van de huidige en toekomstige generaties. De opdracht om ervoor te zorgen dat iedereen meetelt en mee kan doen. In een tijd dat politici de ranglijstjes domineren met groepen waar mensen het minste vertrouwen in hebben, past ons enige bescheidenheid. We moeten maar wat meer aan de samenleving overlaten. Loslaten om samen te binden.

Ik wens het college en ons als raad daarbij veel wijsheid toe, en bovenal de zegen van God.

Klik hier voor hele bijdrage