Typisch STAPPERST
In de raadsvergadering van 13 februari 2024 werd de nieuwe cultuurnota besproken. Staphorst en cultuur? Wat is eigenlijk cultuur? Kort gezegd: dat is alles wat door mensen is gemaakt, dus alles wat niet valt onder de noemer: natuur.
Met een aantal voorbeelden hebben we aangetoond dat Staphorst eigenlijk één en al cultuur is. Veel van wat we doen en laten komt voort uit onze eeuwenoude gewoontes en tradities. Gewoontes en tradities die niet vaststaan, geen vaststaande feiten zijn, maar die zich mee bewegen en aanpassen aan de tijd. Al eeuwenlang worden de mooiste creaties gemaakt met penseel en verf. In en om de huizen, alles even schilderachtig, al jarenlang een bron van inspiratie voor schilders en fotografen vanuit de wijde omgeving. De mooiste creaties zelfs tot in het achterhuis. Want zelfs de koeien stonden tussen de versierde balken. Denk daarbij ook aan de sierlijke hekwerken langs de Diek en in het veld.
Er werd en wordt ook veel gezongen en muziek gemaakt. Veel Staphorster speelden mondharmonica. Met een gevoel van weemoed denk ik daarbij terug aan mijn moeder, aan de prachtige muziek die zij uit zo’n klein instrumentje kon toveren. Ooit in verkeringstijd had ze die cadeau gekregen van mijn vader. In die jaren was het een gewoonte om samen met vrienden en vriendinnen muziek te maken wanneer ze op de winteravonden bij elkaar waren. Geen smartphone in handen, maar een mondharmonica. 😊
Onder de Staphorsters is zeker wel belangstelling voor cultuur. Het is alleen maar net hoe je het noemt. Ik denk niet dat veel inwoners zichzelf cultureel-actief noemen, maar ondertussen volop genieten en deelnemen aan activiteiten op cultureel gebied.
Activiteiten die veelzijdig zijn, voor elk wat wils. Hoe veelzijdig dat zie je ook terug op de foto’s die zijn afgebeeld in de cultuurnota. Foto’s van het carbidschieten, van de Harkiesbar-rit (een van de vele oldtimerritten die in de zomermaanden worden georganiseerd), allemaal uitingen van onze plattelandscultuur.
De titel van de cultuurnota is: Typisch Stapperst. We zouden de vraag kunnen stellen: wat is dat dan: Typisch Stapperst? Eerlijk gezegd kan ik daar geen pasklaar antwoord opgeven. Ik denk zelfs dat daar zelf géén antwoord op te geven is. Je kunt het misschien alleen maar ervaren.
Na het lezen van het bovenstaande zou misschien kunnen denken dat zo’n veelzijdige creatieve samenleving helemaal geen cultuurbeleid nodig heeft. Maar niets is minder waar. Ook in Staphorst staat de tijd niet stil, de afgelopen 25 jaar is er enorm veel veranderd. De tijd dat we de dingen deden omdat we ze altijd zo deden is voorbij. Toch blijven wij in veel opzichten een bijzondere gemeente en die eigenheid van onze gemeenschap heeft ons veel gebracht. Bepaalde waarden hebben hier hun waarde behouden, ook al hebben zich die ook ontwikkeld en soms aangepast aan de tijd. Staphorst heeft zich ontwikkeld, is sterk gegroeid, heeft een veerkracht ontwikkeld en gekregen om de dingen op een eigen manier te doen. Daardoor is een fijne plek gebleven om te wonen en te werken ook voor onze jongeren. Waarom? Wat zit er in onze genen dat er voor zorgt dat onze dorpen zijn zoals ze zijn? Dat heeft alles met onze cultuur van doen. En willen we dit vasthouden en verder positief ontwikkelen dan moeten we onze eigenheid kennen, herkennen en koesteren.
Daarnaast is het belangrijk om te beseffen dat tradities en culturele activiteiten een gevoel van saamhorigheid geven. Die saamhorigheid is bijzonder waardevol in een tijd dat het eigen belang altijd voorop lijkt te staan. Samen optrekken en gezamenlijke activiteiten hebben een sterke positieve invloed hierop. Willen we elkaar als gemeenschap blijven verstaan, dan moeten we hier als gemeente in blijven investeren.
