Blogs per auteur

"Ons waardevol Staphorst" De slogan waarmee de ChristenUnie de verkiezingen is ingegaan. De vraag is wat het waardevolle van Staphorst is. Iedereen zal een ander antwoord geven. Er zijn wel een aantal gemene delers te noemen. Zo is er veel ondernemerschap en een hoge arbeidsethos. Mensen staan voor elkaar klaar en helpen elkaar. Ook is er vertrouwen in eigen kracht. We kunnen onze eigen zaken zelf wel regelen. Daardoor worden kansen gezien en ontstaat ambitie. 

Afgelopen donderdag is de nieuwe gemeenteraad van Staphorst geïnstalleerd. 17 personen zijn gekozen door de kiezer. De vijf fracties gaven allemaal een terugblik op de verkiezingen en een vooruitblik op de komende periode. Hieronder de toespraak van de ChristenUnie.

De lente begint, schreef ik in mijn vorige bericht. En wat voor lente… 2897 mensen hebben een vakje rood gemaakt bij de ChristenUnie. Ruim 700 stemmen meer dan vier jaar geleden. Ruim 1100 stemmen meer dan vorig jaar bij de Tweede Kamerverkiezingen. Verwonderd. Ik ben heel erg blij dat ik samen met Jan Carlo, Klaasje, Luuk en Meilof de inwoners van de gemeente Staphorst mag vertegenwoordigen. Dankbaarheid overheerst.  We beseffen dat we door deze verkiezingswinst een verantwoordelijkheid hebben gekregen waar we open en zorgvuldig mee willen omgaan.

Morgen bepaalt u hoe het nieuwe seizoen voor Staphorst eruit ziet. U mag uw stem uitbrengen. De start van een nieuw begin.

In de afgelopen periode hebben we als team van de ChristenUnie onze ambities verteld. We zijn trots op waar we vandaan komen. We willen behouden wat goed is en verbeteren wat nog niet goed genoeg is. We hebben de ambitie om Staphorst verder te ontwikkelen.

Vorig jaar deed ik mee aan de Obstacle Run in Staphorst. Een pittig parcours, maar wat een prachtig evenement! Georganiseerd door jonge en actieve Staphorsters, inwoners die geïnteresseerd komen kijken en het lokale bedrijfsleven dat zich van haar beste kant laat zien met allerlei hindernissen. Een aansprekend initiatief om als gemeente trots op te zijn!

Sinds het overlijden van opa is oma (78) eenzamer geworden. Samen iets ondernemen, koffiedrinken of een spelletje doen; het is allemaal verleden tijd. Ze vindt het eng om er alleen op uit te gaan. Zeker met deze kou blijft ze maar liever binnen. De (klein)kinderen hadden zich voorgenomen om regelmatig langs te komen, maar (hoe herkenbaar) het schiet er in de drukte van alledag zo vaak bij in.

Generaties huizen samen, zo deden onze voorouders dit ook. Niet zo lang geleden woonden ouderen uit noodzaak bij de kinderen in huis en bleven ouderen zolang het nog kon meewerken op de boerderij, in de werkplaats of zorgden voor de kinderen. Daarna hebben wij de woon- zorgvormen zo ingericht dat jongeren en ouderen steeds vaker apart van elkaar wonen.