Algemene Beschouwingen 2025
In de raadsvergadering van 31 oktober 2023 heeft Alberto Schra zijn bijdrage voor de algemene beschouwingen namens de ChristenUnie uitgesproken. Naar elkaar luisteren
Bij de introductie van de Algemene Beschouwingen 2025 van de ChristenUnie Staphorst wil ik graag stilstaan bij een boek. Een boek van een Rouveense ondernemer. Zijn naam is Jan Bloemhof. Zijn eerste boek heeft als titel: Leuk, Lerend en Lonend. 3XL. Hij schrijft over hoe hij als kind negatieve gedachtes over zichzelf had. Hij zag zichzelf als dik, dom en kansloos. Hij werd gepest op school. Toch ontdekte ook hij zijn talenten en ontwikkelde zich tot een succesvol zakenman. Hij ontdekte het systeem van de drie L’s. En of je nu een succesvol zakenman (of vrouw) wilt worden, een knappe dokter, een zorgzame verpleegkundige of een vakbekwame timmerman: ieder mens mag een waardevolle plek vervullen in zijn eigen familiekring, vriendengroep en ook zeker in zijn werkomgeving.
De 3 L’s hebben we aangegrepen en vertaald naar onze gemeente. De 3 L’s van Staphorst: Lev/Lef, Leefbaar en Lonend.
Lev (geschreven met een V op het eind) is het Hebreeuwse woord voor hart. Het hart is het belangrijkste orgaan van ons lichaam: je hart neemt het meeste bloed, met de beste zuurstof. Het hart stuurt alles door naar de andere organen. Zonder dit systeem hebben de andere organen geen overlevingskans. Het hart als oorsprong van het leven. Leven met lef. Het hart staat ook symbool voor liefde en moed, durf. Lef dus, met een F op het eind.
Vanavond kijken we met deze 3 L’s vooruit naar 2025, een nieuw hoofdstuk voor onze gemeente Staphorst, als God het wil en onder Zijn zegen. Voor ons ligt een degelijke, evenwichtige begroting voor 2025. Dank daarvoor aan het college en de gemeentelijke organisatie. Aan al die medewerkers die zich hiervoor met lev (met een V), met hart en ziel, hebben ingezet. Onze complimenten voor die inzet.
Het hart, lev, van onze samenleving wordt gevormd door mensen. Inwoners. Inwoners wonen in woningen. Ruimte voor woningen is dus heel belangrijk. En we kunnen wel woningen bouwen, maar daarmee bouwen we nog geen gemeenschappen. Daarvoor is meer nodig: de mens en zijn medemens. De omgeving van de mens is de medemens. Niet de kracht van individuele mensen maakt onze samenleving immers mooi, maar de plekken waar we samen zijn. Gezinnen, waarin kinderen veilig opgroeien en leren te geven om anderen. Geloofsgemeenschappen, waarin mensen omzien naar elkaar. Sportverenigingen, waar we bewegen en ontspannen en met elkaar het werk van de vereniging doen. Bedrijven, waarin we werken en ondernemen. Onze Staphorster samenleving, waarin we samen zorgdragen voor publieke voorzieningen, veiligheid en gemeenschapszin. Gemeenschap geeft draagkracht.
De Buurtstee in Rouveen, Buurten in de Kerk, het Jongeren Centrum Staphorst, de Veldschuur, een huiskamer in IJhorst. Plekken waar mensen samenkomen, elkaar ontmoeten, een gemeenschap vormen. Plekken om te koesteren! Het hart van de samenleving! Als gemeente is het onze taak om hiervoor de juiste sociale infrastructuur te creëren. We zijn blij dat het college dit in de begroting als nieuw en urgent aandachtspunt heeft benoemd. We zijn benieuwd naar het vervolg van ruimte voor spelen en bewegen en vooral ook naar het ontmoeten daaromheen.
Dan over Lef met een F op het eind.
Met hart en ziel, en ook met een flinke dosis lef zetten zich iedere dag de ondernemers van Staphorst in, zoals Jan Bloemhof en zijn team. Als gemeente dienen we dat te faciliteren, met ruimte. Ruimte voor ondernemers en hun ondernemingen. Op de Bullingerslag, De Esch 5 en misschien moeten we ook alvast naar De Esch 6 kijken. Wat de ChristenUnie betreft ontwikkelen we ruimte voor de autonome groei van het Staphorster bedrijfsleven. Voor bedrijven die bijdragen aan de lokale werkgelegenheid. Bedrijven die gemeenschappen vormen, kantines vol betrokken en gedreven medewerkers uit onze regio. Waar gemeenschapszin ontstaat. Wat de ChristenUnie betreft hoeft er geen ruimte te komen voor grote blokkendozen in ons landschap, voor geautomatiseerde distributiecentra waar nauwelijks een medewerker aan te pas komt, of voor bedrijven waar nagenoeg alleen arbeidsmigranten komen te werken.
De tweede L is van Leefbaar
Een leefbaar platteland. Dan denken wij in de eerste plaats aan onze boeren. Met hart en ziel zorgen zij dag in dag uit voor ons voedsel en beheren ze ons platteland. Ze worden onevenredig hart getroffen door de crises van de laatste jaren: de fosfaatcrisis, de stikstofcrisis, nu de mestcrisis en straks wellicht de watercrisis.
Boeren verdienen onze steun. Zeker in een plattelandsgemeente als Staphorst, waar 70% van de oppervlakte in gebruik is als cultuurgrond, voor veeteelt en akkerbouw. En zeker nu: het verlies van derogatie, de kaderrichtlijn water en de NPLG-stikstofdoelen hangen als een zwaard van Damocles boven de agrarische sector.
In het verleden hebben we regelmatig stilgestaan bij de agrarische sector en hebben we, vaak raadsbreed, diverse moties ingediend en statements uitgesproken om deze sector te steunen. Als ChristenUnie zullen we dit blijven doen en we willen dat graag bij de behandeling van de begroting 2025 ook concreet maken. We zijn voornemens om, bij de besluitvorming volgende week, een motie indienen om een fonds in te stellen dat boeren kan helpen met de transitie naar toekomstgerichte, duurzame landbouw. Zodat met cofinanciering van de gemeente initiatieven ondersteund kunnen worden op gebied van innovatie en alternatieve verdienmodellen. Middels een slagvaardige en pragmatische, doelgerichte aanpak die past bij onze Staphorster boeren. Dan wordt het ‘samen’ zoals bedoeld in het coöperatief plan Staphorst pas echt ‘samen’.
Tenslotte de derde L, van Lonend.
Loon naar werken: we krijgen betaald al naargelang het werk dat we doen. Helaas is dat niet voor iedereen zo: er kunnen omstandigheden zijn waardoor mensen niet kúnnen werken en dus een uitkering krijgen. We zien de laatste jaren een toename van het aantal uitkeringsgerechtigden. Van 134 mensen in 2022, 147 in 2023 naar 161 mensen in 2024. De toename komt grotendeels doordat we de laatste jaren onze achterstand in het huisvesten van statushouders hebben ingehaald. Voor de integratie van nieuwkomers is het van groot belang om ze te laten participeren in het arbeidsproces. Dat helpt aan de ene kant enorm voor hun eigen integratie, maar aan de andere kant ook voor zelfrespect en arbeidsvreugde. Bovendien versterkt het de gemeenschapszin en het draagvlak in de samenleving. Nieuwkomers kunnen ook talentvolle professionals zijn: succesvolle zakenmensen, knappe dokters, zorgzame verpleegkundigen of vakbekwame timmerlui. Het vraagt ook een omslag in denken bij werkgevers en bedrijven om nieuwkomers als bron van talent te zien. Wij vinden het belangrijk dat we als gemeente daarom maximaal inzetten op het gebied van arbeidsparticipatie. Niet alleen voor nieuwkomers maar ook voor autochtone inwoners. Wordt de sollicitatieplicht bij een uitkering nageleefd? Ook bij nieuwkomers? Hoe kunnen we samen met het bedrijfsleven zoveel mogelijk nieuwkomers aan een baan helpen? En wat zijn de mogelijkheden om, eventueel onbetaald, een tegenprestatie te verlangen voor de samenleving? Bijvoorbeeld zwerfvuil prikken, verkeersborden schoonmaken of andere eenvoudige, waardevolle taken waar onze samenleving bij gebaat is. Want een samenleving waarin iedereen meedoet, daar worden we allemaal sterker van.
Loon naar werken: we krijgen betaald naargelang het werk dat we doen. Geldt dat ook voor al het werk dat hier vanuit dit huis verricht wordt? Het gemeentefonds blijft de gemoederen bezighouden. Voor 2025 hebben we nog een flinke plus, maar daarna breken magere jaren aan. Wij pleiten voor een begroting die structureel in evenwicht is. Kosten die elk jaar terugkomen moeten gedekt zijn met langjarige inkomsten. Dat lijkt, met het meenemen van de septembercirculaire, nagenoeg te lukken. We willen niet dat er schulden naar de toekomst worden geschoven. Ook wanneer we geld zullen moeten lenen om in de toekomst grote uitgaven mogelijk te maken moeten we wat de ChristenUnie betreft vasthouden aan dit principe.
Dat waren onze 3 L’s voor Staphorst. Ik wil er nog één L aan toevoegen: de L van Luisteren. Naar Elkaar Luisteren. Luisteren met Lev, met je hart. Er is een God die altijd naar ons luistert. Morgen is het Dankdag. Dankdag voor Gewas en Arbeid. We mogen God danken voor alle zegen die hij ons geeft.
Ik wil afsluiten met een gedicht, een gebed van Sanne Gerrits, het heet:
De dag dat de zon altijd schijnt
God, ik dank U voor uw schepping,
dat ik in de zon kon zitten,
dat de knoppen weer aan de takken zaten,
dat de zaaisels op de vensterbank uitschoten,
dat het noorderlicht te zien was.
Wat hebt U alles prachtig gemaakt
Een herfst vol hoop:
De schepping maakt zich klaar voor een nieuw jaar.
Ik verwonder me over uw werk,
zo simpel en sterk tegelijk.
Steeds opnieuw vult U alles om mij heen.
Na een middag in de zon zie ik ’s avonds het nieuws
en verwonder me opnieuw.
Ik zie de hongerige ogen van de kinderen in Gaza –
je zou ze willen oppakken en redden –
het lot en leed van de gegijzelden in handen van Hamas,
verscheurde families in Israël: Bring Them Home!
en dat was nog maar het eerste nieuws.
Er zullen bosbranden komen en overstromingen;
de natuur staat op zijn kop.
En dan weet ik soms niet meer waar ik moet beginnen met bidden.
Heer almachtig, til de kleinen op
en wees hun lift uit de ellende.
We bidden om de dag dat dank- en biddag tegelijk valt,
dat de zon altijd schijnt en de tranen verdwijnen.
Mogen uw eenvoud en kracht de aarde vullen
en mogen wij ondertussen uw werk herkennen.
