Dankdag 2020
Ik schrik ervan als ik in m’n agenda kijk:
Woensdag alweer dankdag?
Waar blijft de tijd?
Een zwaar gevoel overvalt me ineens;
Kan ik dit jaar danken? Denkt U God, dat ik het meen?
Afstand, thuiszitten, zorgen, ziekte, eenzaamheid;
Ik hoor om me heen hoe de één en ander lijdt.
Vul het voor jezelf maar in, waar ligt de pijn?
Het leven in deze dagen, heus, het is allemaal niet zo fijn.
Ik wil ‘gewoon’ weer terug naar het ‘normale’ leven.
En nu sta ik even stil......
Dankdag vorig jaar, ach ja, het was een woensdag zoals iedere week
En gewoontegetrouw, naar de kerk, dankbaarheid tonen, zoals het leek.
Ik begin mezelf daarvoor zachtjes te schamen...
Niets lijkt meer ‘gewoon’ in deze tijd.
Juist daarom.... dankdag vieren voor iedere speciale gelegenheid.
Want zo ‘gewoon’ zijn die zegeningen niet.
Vandaag zing ik dankbaar mijn hoogste lied.
Zing je met me mee???
