Frisse energie, traditie en vrijwilligers
Zo laat ons dorp zich zien – tijdens de week vol activiteiten, saamhorigheid en hart voor onze gemeenschap.
Op vakantie in Italië zag ik het meteen weer: een paar ietwat opgetrokken wenkbrauwen toen ik vertelde dat wij uit Staphorst kwamen. Op mijn vraag of hij het kende, kreeg ik uiteraard meteen te horen: “Jawel, van de zwarte kousen, ken ik ze.” Grappend wees ik hem natuurlijk op mijn voeten. Inmiddels ben ik aan zulke opmerkingen gewend en kan ik er wel om glimlachen. Omdat ik weet dat Staphorst zóveel meer is.
En juist op vakantie gaf het mij de tijd en de afstand om er eens over na te denken. Waarom kan ik er tegenwoordig om glimlachen, en heb ik het gevoel dat ik me moet verdedigen achter me gelaten?
Op dit moment denk ik vooral aan de SAS-week, nog vers in ons geheugen. Dat is wat mij betreft Staphorst op z’n best – zonder al die andere organisatoren van de vele evenementen tekort te willen doen. Voor iedereen viel er wat te doen en te bekijken. Werkelijk schitterend! Voor het eerst hebben we onze vakantieplannen zelfs aangepast aan de SAS-week. Een feest voor iedereen: voor de deelnemers aan de activiteiten én voor de vele toeschouwers. Het maakt wat los, het brengt ons als inwoners bij elkaar.
Hoe een grote groep vrijwilligers, aangestuurd door een 10-koppig bestuur, inmiddels zeven verschillende activiteiten weet te organiseren. Ieder bestuurslid is verantwoordelijk voor een eigen commissie – dat kan een activiteit zijn, maar ook de verantwoordelijkheid voor bijvoorbeeld sponsoring, marketing of horeca. Tien jonge inwoners van onze gemeente die heel wat in hun mars hebben en die, door krachten te bundelen, indrukwekkende resultaten neerzetten. Daarbij gesteund door ruim 300 vrijwilligers en 100 sponsoren! Wat in 2017 begon als de Obstacle Run wordt ieder jaar uitgebreid met een nieuwe, of zelfs meerdere nieuwe activiteiten. Haast onvoorstelbaar hoe zoiets wordt georganiseerd door vrijwilligers. En het lukt ze – ieder jaar weer. Een groot compliment is zeker op z’n plaats.
Drie dingen sprongen er voor mij echt uit:
1. Respect voor iedereen. Ook ouderen die de activiteiten willen meemaken, krijgen die kans. Er wordt vervoer geregeld, zodat zij erbij kunnen zijn en meebeleven wat er in het dorp gebeurt.
2. Respect voor onze gezamenlijke taal. Hoewel jongeren onze streektaal minder spreken, heeft deze toch steeds een verrassende plek in het programma. De kenmerkende uitdrukkingen duiken overal op: in titels, aankleding en activiteiten.
3. Respect voor onze waarden. Voor het eerst was er een zaterdagactiviteit, met een eindtijd die rekening houdt met de tradities en gewoonten van onze gemeenschap.
Staphorst is Staphorst. En hoewel ook onze gemeente verandert, zich ontwikkelt en met de tijd meegaat, zien we dat de jongere generatie in staat is om de waarden die kenmerkend zijn voor onze gemeenschap op een positieve manier in te zetten voor die gemeenschap – en dat in brede zin. Geen feestje voor zichzelf alleen, maar hun vaardigheden inzetten, geholpen door een grote groep vrijwilligers, om iets neer te zetten waar iedereen plezier aan beleeft.
Dat is de kracht van samen doen. En misschien ook wel waarom de SAS-week inmiddels veel meer is dan een reeks activiteiten.
En als deze week kenmerkend is voor het Staphorst van nu – en dat is het in mijn ogen – dan kijk ik met vertrouwen naar de toekomst. Naar een toekomst van Staphorst waarin we naar elkaar blijven omzien en elkaar willen blijven helpen.
Meilof Troost
